ನೆನಪಿನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟ ಮರ್ವಿನ್‌...!

ಅದು ಆಗ ತಾನೆ ಪದವಿ ಮುಗಿದ ದಿನ ಆಗ ತಾನೇ ಮಧ್ಯಾನ್ಹದ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಜೀವನದ ಬೇಸರಗಳನ್ನ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಾ ಬದುಕಿನ ಮುಂದಿನ ದಾರಿ ಯಾವುದಯ್ಯ ಎಂಬ ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕೂತ ನನಗೆ, ಪದವಿಯ ಗೆಳತಿ ಶಾಲಿನಿ ಕಾಲ್ ಬಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನ ಅರಿತ ಅವಳು ರಜೆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಲ ಹರಣ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಏನಾದರು ಕಲಿಯೋಣವೆಂದು ಇಬ್ಬರು ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು. ನನಗಿಂತ ಅವಳಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಆಸಕ್ತಿ ಇತ್ತು. ಅವಳೆನು ನನಗೆ ತೀರಾ ಹತ್ತಿರದ ಗೆಳತಿ ಅಲ್ಲ ಪದವಿಯ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷ ಅವಳು ನಾನಿರುವ ಕಾಲೇಜ್‌ಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡದ್ದು. ಒಂದೇ ವರ್ಷವಾದರು ಮೂರು ವರ್ಷ ಜೊತೆಗಿದ್ದವರಿಗಿಂತ ಬಹಳ ಆತ್ಮೀಯಳಾಗಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಕರಾಟೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಆಸಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಧ ಗಾಳಿಯೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕರಾಟೆ ತರಬೇತಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುವ ದೇಹವು ನನ್ನದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಶಾಲಿನಿ ಗಂಡು ಮೆಟ್ಟಿದ ನಾಡು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬಂದವಳು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದವರು ಅಂದರೆ ಕೇಳಬೇಕೆ ದೇಹ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ನಾನು ಮೊದಲು ಶಾಲಿನಿಯ ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ಹೊಗೋಣ ಎಂಬ ಆಹ್ವಾನವನ್ನ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದೆ. ಈ ವಿಚಾರವನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಾಗ "ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಲಿಯಬೇಕು" ಎಂಬ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಮಾತಿಗೆ ಕಟ್ಟು ಬಿದ್ದು ಯಾವುದರ ತಯಾರಿಯಲ್ಲಿರದ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ವಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅವಳಿಗೆ  ಬರುತ್ತೆನೆಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಕೊನೆಗೂ ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೊಗುವಲ್ಲಿ ಶಾಲಿನಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ನಿಂದ ನನ್ನ ಕರಾಟೆಯ ಪಯಣ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು.  ಮೊದಲ ದಿನದ  ಸ್ಪಲ್ಪ ಭಯದಿಂದ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ಸಮಯಕ್ಕೂ ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಮೊದಲೇ ತಲುಪಿದ್ದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯ ಇತ್ತು ಏಕೆಂದರೆ ಕರಾಟೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತಹ ಕರಾಟೆ ಮೇಸ್ಟ್ರು ತುಂಬಾ ಸಿಡುಕು ಮೂತಿಯವರು. ಅವರಿಗೆ ಗಂಡು ಮತ್ತು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿರಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಯ ಹೊಸವಾತಾವರಣ ಹೇಗೋ ಏನೋ ಎಂಬ ನಿರಾಶಾವಾದದ ಮುಖಹೊತ್ತ ನನಗೆ ಕುರುಚಲು ಗಡ್ಡ ಬಿಟ್ಟು, ಕಿವಿಯೊಳಗೇನೋ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ಕೊಂಡು ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಹಾಯ್ ನಿವೇನಾ ಮೈತ್ರಿ ಎಂದು ಹೆಸರನ್ನು ಖಾತರಿ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡವನು ಮರ್ವಿನ್ ಡಿಸೋಜ.  ಆತ ಹಾಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಸಿಗರೇಟಿನ ಧೂಮ ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲೇ ನೃತ್ಯಮಾಡುತಿತ್ತು. ಅವರ ಬಗೆಗೆ ತಿಳಿಯದ ನನಗೆ ಹಾಯ್ ಸರ್ ನಾನೇ ಮೈತ್ರಿ ಎಂದಿದ್ದೆ. Don't call me sir ...feel free.. u call me Mervin ಎಂದು ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ.

23ರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಹರೆಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಆತ ಪದವಿ ಮುಗಿಸಿದವನೇ. ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ಕಳೆದ 8 ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನಗಿಂತಲೂ ದೊಡ್ಡವನಾದರು ಸ್ವಲ್ಪ ಬುದ್ದಿ ಕಡಿಗೆ ಎಂದು ಅವನ ವರ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ನನಗೆ ಮತ್ತು ಶಾಲಿನಿಗೆ ಮೊದಲ 15 ದಿನಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕರಾಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಟ್ರೈನಿಂಗ್ ನೀಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನ ಕರಾಟೆಯ ಮೇಸ್ಟ್ರು ಅವನಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಜ್ಞಾನಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಕಲೆ ಅವನಿಗಷ್ಟು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅದನ್ನೂ ಕೂಡ ನೇರವಾಗಿಯೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ಆರಂಭವಾದ ನಮ್ಮ ಪಯಣ ಅವನ ನಗುವಿನ ಗೆಳತನದೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿ ಸಲುಗೆಯನ್ನ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಗಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಳಜೀ ಇರದ ಅವನು ಮೋಜು ಮಸ್ತಿ ಎಂಬುದರಲ್ಲೇ ಹೆಚ್ಚು ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಬುದ್ದಿವಂತನೂ ಹೌದು..ಶೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಅವನು, ಕಳೆದ ಐದಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಆದಾಯಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಕರಾಟೆ ಕಲಿಸುವುದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಹತ್ತಾರು ಕೆಲಸವನ್ನ ಮಾಡಿ ಹಣ ಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಕರಾಟೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ನ ಪಕ್ಕದ ಏರಿಯಾದ ಪಿಜಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಮಧ್ಯಾನ್ಹ ಅವನಿಗೆ ನಾನ್ವೆಜ್ ಆಗಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ನನಗೆ ಹಾಗೂ ಶಾಲಿನಿಗೆ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಊಟಕ್ಕಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದ ನಾವು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದೆವು. ಕರಾಟೆ ತರಬೇತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ‌ಅವನೂ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಉತ್ಸಾಹಿ ಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇವನ ಮೇಲೆಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಆ ಕರಾಟೆ ಮೇಸ್ಟ್ರು.  ದಿನವಿಡೀ ಮೊಬೈಲ್‌ನಲ್ಲೆ ಕಾಲಹರಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾರಿಗೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಪ್ರಸ್ತುತಕ್ಕೆ ಬದುಕುವ ಸಹೃದಯಿ ಆಗಿದ್ದ.
         ಸಮಯಕ್ಕೂ ಅರ್ಧಗಂಟೆ ತಡವಾಗಿ ಬರುವುದು ಸಮಯ ಮುಗಿಯುವ ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಮೊದಲೇ ಎದ್ದುಹೋಗುವುದು ಅವನ ದೈನಂದಿನ ಕಳ್ಳಾಟವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ದಿನಕ್ಕೆ 10-12 ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುವ ಚಟಹೊಂದಿದ್ದ. ಅದನ್ನು ನಾನು ಕೂಡ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ಎಷ್ಣೋ ಬಾರಿ ಕೂಡ ತಿಳಿಹೇಳಿದ್ದೆ ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವನು ಸಿಟ್ಟಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾರ ಮಾತಿಗೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಗುಣದವನಾದ್ದರಿಂದ ನಾ ತಿಳಿಹೇಳುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ತಿಳಿಯ ತೊಡಗಿತು. ಹೀಗೆ ಕುಶಲೋಪರಿಯ ಗೆಳೆತನ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಎಷ್ಟೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಗುಭರಿತ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವನ ಆಂತರಿಕ ವಿಚಾರಗಳನ್ನ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಒಂದೆರೆಡು ಜನರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಮಾತನಾಡುವುದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಬೆರೆಯುತ್ತಿರಲ್ಲಿ ಒಂತರ ಸೈಲೆಂಟ್ ಸ್ವಭಾವದವನಾಗಿದ್ದ. ಅವನಿಗೇ ಮೊಬೈಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಆಗಿಹೋಗಿತ್ತು, ಹೀಗಿದ್ದ ದಿನಗಳು ಒಂದು ವಾರ ಕಳೆದು ಎರಡನೆ ವಾರಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿತ್ತು ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ನಾನು ಕೂಡ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಕರಾಟೆಯನ್ನ ಕಲಿತಿದ್ದೆ. ಶಾಲಿನಿ ನನಗಿಂತಲು ಕಲಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದಳು. ಐನೂರು ಮೀಟರ್‌ ಓಡುವುದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ನಾನು ನೂರು ಮೀಟರ್‌ ಓಡಿ ಕುತುಬಿಡುತಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಪೂರ್ತಿ ಮುಗಿಸಿಯೆ ಕೂರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈ ನಡು ನಡುವೆ  ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ರಜಾವನ್ನ ಮರ್ವಿನ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಂದು ದಿನ  ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಮಾಡಲು ನಾವು ಬರಲೇಬೆಕೆಂದು ತುಂಬಾ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ, ನಾನು ಶಾಲಿನಿ ಮನೆಯಿಂದಲೆ ಊಟ ತರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಪ್ರತಿಬಾರಿ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು.  ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವನು ಕೇಳಿಕೊಂಡರು ನಾವು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ದಿನ ಅವನು ಪೀಡಿಸುವ,ಒತ್ತಾಯಿಸುವ ರೀತಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿಬಂತು. ನನ್ನ ಒಳಾತ್ಮದ ಚಹರೆಗೆ ಇದೆ ಅವನ ನಿನ್ನ ಕೊನೆಯ ಭೇಟಿ ಎಂಬ ಯಾವ ಸುಳಿವೂ ಸಿಕ್ಕೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..!! ಸಮೀಪದ ಕರಾವಳಿ ಹೊಟೇಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ವಿಧ ವಿಧದ ಮೀನಿನ ಊಟವನ್ನು ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿ ಆ ದಿನದ ನಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಜೀವವಿರದ ಜಲಚರಗಳನ್ನ ತುಂಬಿಸಿದ್ದ. ಅದರ ಜೊತೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಲಿರದ ಅವನು ಅಂದು ಒಂದು ಘಳಿಗೆಗೂ ಅಧಿಕ ಕಾಲ ಆ ದಿನ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಅತ್ತಿತ್ತಾ ಸುತ್ತಾಡಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯ ಗೆಳೆತನ ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಾ ಭಾವಿಸಿದ್ದೆ ಆದರೆ ವಿಧಿ ಬೇರೆ ಯೋಜನೆಯನ್ನ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

ಹಾಗೆ ಆ ದಿನ ಮಧ್ಯಾನ್ಹ 4 ಗಂಟೆ ಸಮಿಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮನೆಗೆ ತೆರಳಬೇಕೆಂದು ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ಅವನನ್ನ ನಮ್ಮ ಹಾಸ್ಯದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಿದ್ದೆ‌ವು. ಕೊನೆಗೂ 5.30 ರ ಸಮೀಪಕ್ಕೆ ಸಿನಿಯರ್ಸಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಹೊರಟೇ ಹೋದ. ಹೋದವನು ದಿನದ ನಂತರದ ಯಾವುದೊ ಕೆಲಸವಿರುವುದರಿಂದ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ರಜಾ ಹಾಕಿದ್ದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದ. ಆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ 15 ನಿಮಿಷಗಳಷ್ಟು ಮಾತನಾಡಿದ್ದ. ಅದೆ ಕೊನೆ ನಂತರ ಅವನ ಪೋನ್ ಆಫ್ ಆಗಿತ್ತು. ಯಾವುದೇ ಸಂದೇಶಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎರಡು ದಿನಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಂದು ಆಘಾತಕಾರಿ ಸುದ್ದಿ ಬಂದು ತಲುಪಿತು. ಮರ್ವಿನ್.. ಅವನ ಪಿಜಿಯ ಸಮೀಪದ ಲಾಡ್ಜ್ ನಲ್ಲಿ ಮಂಗಳವಾರ ರಾತ್ರಿ ಫ್ಯಾನ್‌ಗೆ ಹಗ್ಗಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ಯಾರು ಊಹಿಸಿದಂತೆ ಮರಣಹೊಂದಿದ್ದ. ಆ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ನಮಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾಗದೆ ಮನಸ್ಸು ದಿಗಿಲು ಮುಟ್ಟಿತ್ತು. ಕ್ಲಾಸ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ಹಠಾತ್ತನೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ತೆರಳಿದೆವು ಅಲ್ಲಿಯ ಆ ಶೋಚನೀಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ನಾವು ದಂಗುಬಡಿದು ಹೊದೆವು. ಅವರ ಕುಟುಂಬದ ಒಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಮರ್ವಿನ್‌ಗೆ ಅಂತಹದೆನಾಯಿತೆಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದೆವು. ಅವರಿಗೂ ಏನು ತೋಚದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನೇ ವಿಚಾರಿಸತೊಡಗಿದರೂ‌ ಯಾರಿಗೂ ಸ್ಪಷ್ಟ ಕಾರಣ ಕೊನೆಗೂ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಂತರ ಅವನ ಅಂತಿಮ ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ರಾತ್ರಿ ಸುಮಾರು 8.30 ವರೆಗೂ ಅವರ‌ ಕುಟುಂಬದವರ ಜೊತೆಗಿದ್ದು ಆಂಬುಲೆನ್ಸ ತೆರಳುವವರೆಗೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಹಿಂತಿರುಗಿದೆವು. ದಿಗ್ಬ್ರಾಂತಿಯಾದ ನನಗೆ ಏನೂ ತೋಚದೆ ಮೌನವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣ ಎನು ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸದಾ ಅವನ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಕಳೆದ ಎರಡು ಮೂರು ದಿನಗಳಿಂದ ತೀವ್ರ ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂದು ಅವನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದೆ .ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸರಿಸುಮಾರು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 11ಗಂಟೆ ಇರಬಹುದು ಎಲ್ಲರೂ ಕ್ಲಾಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಕರಾಟೆ ಕಲಿಯುವಲ್ಲಿ ನಿರತಾಗಿದ್ದೆವು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮರ್ವಿನ್ ಕಿವಿಗೆ ಮತ್ತದೇ ಏರ್ಪೋನ್ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಕ್ಲಾಸ್‌ ಆಗಮಿಸಿದ. ಎಲ್ಲಾರು ಗಾಬರಿಗೊಂಡೆವು ನಾನು ಓಡಿಹೋಗಿ ಅವನ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಜೋರಾಗಿ ಅಳತೊಡಗಿದೆ ಆತ ನನ್ನ ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ  ಎಲ್ಲಾರೂ ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದರು ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಪರಿವೆ ಇಲ್ಲದ ನನಗೆ ಮೈ ಬಿಗಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಆತನ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ ನನ್ನ ಕೈ ಯಲ್ಲಿ ತಲೆಯದಿಂಬಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಮರ್ವಿನ್ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆದಿನ ಅವನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ ನನಗೆ ಆ ತರಹದ ವಿಚಿತ್ರ ಕನಸೊಂದು ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಮರ್ವಿನ್ ಡಿಸೋಜಾ ಕೊನೆಗೂ ನೆನಪಿನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಅಕ್ಷರಗಳಾಗೆ ಉಳಿದಬಿಟ್ಟ..

About the Author

Megha Jagadeesh

ನಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ಮಾಧ್ಯಮದ ಕಾರ್ಯವೈಕರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿತಾ ಇದ್ದು, ನನಗೆ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳು, ಕಲ್ಪನಾ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಬರೆಯುವುದು ಎಂದರೆ ಬಹಳ ಆಸಕ್ತಿ. ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನ ಓದುವುದು, ಬರೆಯುವುದು , ಚಿತ್ರಬಿಡಿಸುವುದು ನನ್ನ ಬಹು ಆಸಕ್ತಿಯಳ್ಳ ಹವ್ಯಾಸಗಳುRead More...

• Relationship