
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಮಾಲೀಕತ್ವಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಅಧಿಕೃತ ಮಿತಿ ಇಲ್ಲ. ಚಿನ್ನದ ಮೂಲವು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ದಾಖಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ದಾಳಿಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಿತಿಗಳ ಕುರಿತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಭಾರತವು ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ 1968 ರ ಚಿನ್ನದ ನಿಯಂತ್ರಣ ಕಾಯ್ದೆಯಡಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು, ಇದು ನಾಗರಿಕರು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಪ್ರಮಾಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಚಿನ್ನವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿತು. ಈ ಕಾನೂನನ್ನು 1990 ರಲ್ಲಿ ರದ್ದುಪಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಪ್ರಸ್ತುತ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇನ್ವಾಯ್ಸ್ಗಳು, ಪಿತ್ರಾರ್ಜಿತ ದಾಖಲೆಗಳು ಅಥವಾ ಸಂಪತ್ತಿನ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವಿಕೆಯ ಮೂಲಕ ಖರೀದಿಯ ಕಾನೂನುಬದ್ಧ ಮೂಲವನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಬಹುದಾದರೆ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎಷ್ಟು ಚಿನ್ನವನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಹೊಂದಬಹುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಮಿತಿ ಇಲ್ಲ.
ಆದರೆ, ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ದಾಳಿಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ.
1994 ಮೇ 11 ರಂದು ಕೇಂದ್ರೀಯ ನೇರ ತೆರಿಗೆ ಮಂಡಳಿಯ (CBDT) ಸುತ್ತೋಲೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಈ ಕೆಳಗಿನವರೆಗಿನ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ: ಅದರಂತೆ ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಗೆ 500 ಗ್ರಾಂ, ಅವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಗೆ 250 ಗ್ರಾಂ, ವೈವಾಹಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಪ್ರತಿ ಪುರುಷ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ 100 ಗ್ರಾಂ ಚಿನ್ನ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ಹಾಗಂತ ಇದು ಮಿತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆ ಇಲಾಖೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ದಾಳಿ ಮಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿರುವ ಪ್ರಮಾಣದ ಚಿನ್ನವನ್ನು ಅವರು ಸೀಜ್ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗೋದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಈ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಚಿನ್ನವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದು ಕಾನೂನುಬಾಹಿರವಲ್ಲ . ಆದರೆ ತೆರಿಗೆದಾರರು ಅದರ ಮೂಲವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಸರಿಯಾದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಚಿನ್ನದ ಮೇಲಿನ ತೆರಿಗೆ ಹೂಡಿಕೆಯ ರೂಪ ಮತ್ತು ಹೋಲ್ಡಿಂಗ್ ಅವಧಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಭೌತಿಕ ಚಿನ್ನ, ಚಿನ್ನದ ಇಟಿಎಫ್ಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಡಿಜಿಟಲ್ ಚಿನ್ನದ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಬಂಡವಾಳ ಸ್ವತ್ತುಗಳಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಕ್ಲಿಯರ್ ಟ್ಯಾಕ್ಸ್ನ ತೆರಿಗೆ ತಜ್ಞೆ ಶೆಫಾಲಿ ಮುಂದ್ರಾ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ, 12 ತಿಂಗಳೊಳಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಬಂಡವಾಳ ಲಾಭಗಳು (STCG) → ಒಟ್ಟು ಆದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸ್ಲ್ಯಾಬ್ ಪ್ರಕಾರ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ (5% ರಿಂದ 30%). 12 ತಿಂಗಳುಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ನಿಮ್ಮ ಹೂಡಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಬಂಡವಾಳ ಲಾಭಗಳು (LTCG) ತೆರಿಗೆ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ.
ವ್ಯವಹಾರ (business ideas in kannada) , ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ (Banking News), ಹಣಕಾಸು, ಭಾರತೀಯ ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಜಾಗತಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ, ಷೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆ, ಹೂಡಿಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಇನ್ನಿತರ ಮತ್ತು ಇತ್ತೀಚಿನ ಹಣಕಾಸಿನ ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ಏಷ್ಯಾನೆಟ್ ಸುವರ್ಣ ನ್ಯೂಸ್ನಲ್ಲಿ ಓದಿರಿ.